Ήθελα να είμαι αυτό. Από 10 χρονών θυμάμαι ότι μου άρεσαν τα αγόρια, με τα κοριτσάκια ήμουνα φίλη. Με την οικογένειά μου δεν είχα πρόβλημα γιατί η μάνα μου το κατάλαβε, αλλά ποτέ δεν είχαμε συζητήσει τι είμαι εγώ. Μόνο μια φορά στα 16 μου, με ρώτησε. Ντράπηκα να της πω. Μου λέει: «θέλω να ξέρω για να μπορώ να σε προστατεύσω, να νιώθεις μια ασφάλεια». Λέω «όχι μαμά, όχι»! Από ντροπή είπα «όχι». Μου είπε να το σκεφτώ και να μην ντραπώ να της το πω. Από τότε δεν ξαναμιλήσαμε ποτέ. Πριν από τρία χρόνια πέθανε και μου είπε η αδελφή μου (είμαστε έξι αδέλφια, εγώ είμαι η μικρή), «η μάνα μας, μάς έχει μαζέψει και είπε σε όλους μας να μην ασχολούμαστε μ’ εσένα, τι είσαι και τι δεν είσαι. Ευτυχώς τ’ αδέλφια μου μ’ αγαπάνε πολύ. Με ψάχνουνε κάθε μέρα. Τα δύο που είναι αγόρια είναι λίγο πιο μαζεμένα, ντρέπονται να μιλάνε. Δεν μ’ έχουνε δει γυναίκα στην πατρίδα μου. Ρωτάνε: «έχεις λεφτά;» Τότε που ήρθα στη Ρόδο δεν ήτανε τόσο ανοιχτά τα πράγματα, τώρα είναι. Θέλω να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ στην Ελλάδα. Η Ελλάδα μ’ έχει βοηθήσει στη ζωή μου. Σαν να γεννήθηκα ξανά εδώ. Για εμένα όλοι οι Έλληνες είναι καλοί, δεν έχω γνωρίσει κακούς Έλληνες. Κανένας δεν μου φέρθηκε άσχημα. Και να μου πουν κάτι εκεί που περνάω από τον δρόμο και πάω για ποτάκι... Και να μου πουν κάτι τα μικρά παιδάκια... Περνάω και λένε «τραβέλι», εγώ δεν δίνω σημασία, απλώς γυρίζω και λέω: «δεν πειράζει μωρό μου, έτσι μ’ αρέσει κι εσύ κάποια στιγμή θα καταλάβεις». Γιατί άμα γυρίσεις και πιάσεις με το κακό, αγριεύονται οι άνθρωποι.
Τι είσαι τελικά; Έχω για σένα ένα μεγάλο ερωτηματικό!
Την ημέρα είμαι άλλος. Δεν βάφομαι, είμαι όπως είναι όλα τα αγοράκια. Την ημέρα είμαι ένα όμορφο παιδί, όπως λένε όλοι και πάω για καφεδάκι. Γιατί δεν μπορώ να βαφτώ την ημέρα. Την ημέρα με λένε, Βαγγέλη. Την ημέρα δεν μπορώ να βαφτώ πρέπει να έχω κάνει κάποια εγχείρηση, κάπου. Εγώ όμως δεν έχω αγγίξει το σώμα μου καθόλου. Τη νύχτα βάζω την ξανθιά περούκα, έχω κάνει λέιζερ να μην βγαίνουν τα γένια μου... Αν έπινα ορμόνες δεν θα χρειαζόταν να κάνω λέιζερ. Όμως δεν θέλω να πίνω ορμόνες γιατί σε μεγαλύτερες ηλικίες βγαίνουν προβλήματα. Εμένα με θέλουν τα αντράκια έτσι όπως είμαι. Μου λένε: «δεν μας πειράζει, είσαι όμορφη, δεν λες ποιοι είναι οι πελάτες σου, μιλάς γλυκά...».
Ξέρουν οι άντρες όταν έρχονται ότι δεν είσαι χειρουργημένη;
Έχει κάποιους που μπερδεύονται. Όπως με βλέπουνε στο Facebook με ρωτάνε «είσαι γυναίκα»; Κι εμένα μου έρχεται λίγο παράξενο γιατί νομίζω ότι μ’ έχουν γνωρίσει ότι δεν είμαι γυναίκα. Τους λέω: «μωρό μου, είμαι τραβεστί, δεν είμαι γυναίκα. Είμαι ενεργή, παθητική και άμα ενδιαφέρεσαι...». Πάω μόνο με Έλληνες. Δεν μπορώ, δεν μου βγαίνει με άλλους λαούς. Οι Έλληνες δεν μ’ έχουν προσβάλει, δεν μ’ έχουν χτυπήσει, δεν φεύγουν χωρίς να πληρώσουν. Αν κάποιος δεν έχει εκείνη τη μέρα τόσα, του λέω «δεν πειράζει, μωρό μου, αφού σε ξέρω, με ξέρεις, έλα». Την άλλη φορά, βγάζει και μου δίνει παραπάνω.
Ποιοι σου έρχονται; Ηλικίες, οικογενειακή κατάσταση;
Έρχονται διάφοροι. Τώρα δεν μπορώ να σου πω γιατί δεν μιλάω με τους πελάτες. Από τη στιγμή που έρχεται δεν ρωτάω τίποτα και του λέω: «άμα θες να πεις το όνομά σου, πες το. Αν δεν θες, εγώ δεν θέλω να ξέρω»...
Εσύ όμως τους λες! Τι τους λες, «Καιτούλα»;
Ναι! Μου το έδωσε μία άλλη τραβεστί, μου λέει «Καίτη», σου πάει.
Νεαροί έρχονται;
Όχι, δεν προτιμώ μικρά παιδάκια, δεν μ’ αρέσουν. Δεν θέλω 25-27 χρονών, δεν μπορώ. Είναι μικρά παιδιά. Προτιμώ από 32-35 και προς τα πάνω.
Αυτός ο άντρας που έρχεται σε μια κοπέλα σαν εσένα, είναι άντρας-άντρας, λες εσύ;
Σ’ εμένα οι πιο πολλοί είναι άντρες. Ένας άντρας όταν έρθει βλέπει εσένα αν είσαι όμορφη και μετά βλέπει το δωμάτιο. Αν δεν είναι καθαρό και τακτοποιημένο δεύτερη φορά, δεν θα ‘ρθει.
Πόση ώρα μπορεί να μείνει;
Όχι παραπάνω από 20-25 λεπτά. Ένας πελάτης παραπάνω από μισή ώρα, δεν κάθεται.
Έχεις πολλή δουλειά;
Παλιά είχε πολλή δουλειά, για όλους μας. Πριν από 8 χρόνια, ας πούμε. Θα σταματήσω σε δυο-τρία χρόνια γιατί δεν υπάρχει δουλειά. Και ο κορωνοϊός έχω ακούσει δεν θα σταματήσει τόσο εύκολα. Και οι γυναίκες κλαίνε, όχι μόνον οι τραβεστί. Δεν υπάρχουν χρήματα. Και μπορεί οι άντρες να βρίσκουν γυναίκες έτσι, χωρίς πληρωμή. Εγώ δουλεύω μόνο βράδυ. Η μέρα δεν μ’ αρέσει. Τις τρεις μέρες, μπορεί να έχω δυό-τρεις άντρες. Και οι άντρες όλοι δεν ζητάνε γυναίκες σαν εμένα, μόνο οι πιο ελεύθεροι, οι πιο απελευθερωμένοι. Θα σταματήσω κάποια στιγμή. Εμένα μ’ αρέσει να βγαίνω βαμμένη, ντυμένη για ποτό. Αυτό μ’ αρέσει. Πιο πολύ γι’ αυτό ντύνομαι και φτιάχνομαι. Γιατί όταν βγω νιώθω γυναίκα, ακριβώς γυναίκα. Αυτό γουστάρω. Με το μακιγιάζ μου... Όχι τόσο για τους πελάτες, για μένα.
Με την αστυνομία έχεις προβλήματα;
Μας κυνηγάνε, την καθεμία από εμάς, να δουν αν έχεις μπλέξει με ναρκωτικά, αν έχεις μπλέξει με χασίσια. Μ’ έχουν ελέγξει πολλές φορές. Και για το θέμα αν έχω νταβατζή μ’ έχουν ρωτήσει, οι άνθρωποι. Δεν χρειάζομαι εγώ τέτοια πράγματα. Βγαίνω κάθε νύχτα στα μπαράκια. Όταν είμαι μόνη στο σπίτι δεν μπορώ να κάτσω, νιώθω μοναξιά. Κάποιοι μου λένε: «γιατί δεν βρίσκεις έναν άνθρωπο;». Είναι δύσκολο. Αν είσαι αυτό που είμαι εγώ, δύσκολο να βρεις έναν άνθρωπο να σε θέλει δίπλα του. Και γκέι να είσαι. Γκέι δεν μένει πολύ καιρό με γκέι. Κάποιος άλλος θα του αρέσει μετά.
Εσένα σε πλησίασε κάποιος που ήθελε να παίξει αυτόν το ρόλο, τον ρόλο του νταβατζή;
Δεν σε άκουσα, γιατί απ’ έξω σταμάτησε μηχανάκι... Ίσως κάποιος γνωστός. Όχι, ποτέ. Εγώ έγινα τραβεστί εδώ στη Ρόδο. Μ’ έχουνε κάνει κάποιες φίλες τραβεστί. Και γκέι που ήμουνα πάντα έβαζα λίγο μολύβι κάτω στο μάτι. Μου λένε: «σου πάει το μακιγιάζ. Γιατί δεν γίνεσαι αυτό που γουστάρεις; Γουστάρεις να είσαι γυναίκα; Σ’ αρέσει;». Λέω:
Δημιουργήστε εντελώς δωρεάν το Escort ή Agency Escort Website σας με ελάχιστα κλικ στο EscortSites!
